“Τώρα λοιπόν που η Ελλάδα άδειασε από τουρίστες, τώρα που πετάνε λιγοστές πτήσεις εσωτερικού, πετάνε και εμάς έξω. Αθέατοι ήρωες στις δύσκολες στιγμές, αθέατοι ήρωες χωρίς χειροκροτήματα” γράφει στην επιστολή του ο απολυμένος του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλου
Ολόκληρη η επιστολή του απολυμένου εργαζόμενου από το αεροδρόμιο Stathis Patrinos :
Περίμενα να τελειώσουν τα διαδικαστικά για να γράψω αυτά που σκέφτομαι και νιώθω. Είχα τη χαρά να εργαστώ στο αεροδρόμιο. Από τη πρώτη μέρα καταλάβα πως επιτέλους βρήκα που ανήκω. Η δουλειά μου είναι στην εξυπηρέτηση επιβατών, ξέρετε… είμαι αυτός που βρίζετε όταν έχει καθυστέρηση η πτήση σας, όταν η βαλίτσα σας είναι υπέρβαρη και πρέπει να πληρώσετε, είναι αυτός που μιλάτε άσχημα όταν έχετε αργήσει να έρθετε στη πύλη και το αεροπλάνο αναχωρεί χωρίς εσάς ή αν έχουν μείνει μόνο οι μεσαίες θέσεις στο αεροπλάνο.
Αλλά είμαι αυτός που κάνει τα πάντα για να βρει τη λύση στο προβλημα σας, να διορθώσει το πιθανό λάθος που έχετε κάνει εσείς ή ο ταξιδιωτικός σας πράκτορας, που παίζει με το χρόνο ώστε η πτήση σας να φύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ειμαι, λαθος, ημουν υπαλληλος αεροδρομιου, πενιχρος ο μισθος μου 590?.
Σκεψου η ασφάλεια της πτησης σου να εξαρταται απο εναν ανειδικευτο υπαλληλο τελευταιας μισθοδοτικης κλιμακας. Παρολες τις συνθηκες τα καταφερνα, τα καταφερνα καλα, επι χρονια, γιατι εκανα κατι που αγαπω. Σε αυτή τη θέση που εργάζομαι όμως, δεν κάνω μόνο αυτά.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ http://www.aviationnews.gr/article.pl?mcateg=&id=7485
